Bolesław Grudzieński

Życiorys

Urodził się 3 sierpnia 1888. Otrzymał święcenia kapłańskie i został duchownym rzymskokatolickim. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został awansowany do stopnia kapelana rezerwy Wojska Polskiego ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. W okresie II Rzeczypospolitej posługiwał we Lwowie. Został kanonikiem kapituły lwowskiej. Został sekretarzem powołanej w 1931 sekcji pomocy bezrobotnym Kresowego Biskupiego Komitetu Ratunkowego K. B. K.. W 1931 wspierał organizację ratownictwa Polskiego Czerwonego Krzyża w klasztorach. Był działaczem Stronnictwa Narodowego. Był radnym Rady Miasta Lwowa: w wyborach samorządowych w 1934 startował z listy endeckiej i został zastępcą wybranego radnego dr. Jana Pierackiego, a w wyborach samorządowych w 1939 uzyskał mandat radnego startując z listy Listy Chrześcijańsko-Narodowej. Otrzymał tytuł szambelana papieskiego.

Podczas II wojny światowej był kapelanem polskiego podziemia. Został skarbnikiem powołanego w 1945 w Krakowie Komitet Ziem Wschodnich. Po wojnie w 1946 został aresztowany przez władze komunistyczne. Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego z 1 października 1947 pod przewodnictwem mjr. Romana Abramowicza został skazany na karę 6 lat pozbawienia wolności (w wyniku amnestii wymiar kary zamieniono na 3 lata). Został zwolniony z więzienia w 1948. Zmarł 31 grudnia 1952 wskutek następstw przebytych śledztw i uwięzienia. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera XIIIB, rząd 26, miejsce 7).

Przypisy

Bibliografia

• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.