Artur Jerzy Spitzbarth

Artur Jerzy Spitzbarth (ur. 21 sierpnia 1891 w Warszawie, rozstrzelany wiosną 1940 w Piatichatkach) – polski architekt, oficer rezerwy Wojska Polskiego.

Był synem architekta Artura Ottona Spitzbartha i Aleksandry z Dunin-Borkowskich, jego bratem był aktor Karol Spitzbarth używający pseudonimu scenicznego Karol Benda. Wychował się w domu przy ul. Foksal 15 w Warszawie, po ukończeniu gimnazjum męskiego wyjechał do Lwowa, gdzie studiował na tamtejszej Politechnice na Wydziale Mechanicznym, a następnie udał się do Zurychu, gdzie studiował architekturę. Zarówno we Lwowie jak i w Zurychu należał do Związku Strzeleckiego, w 1914 znalazł się w Krakowie, gdzie na wezwanie Czynu Legionowego wyruszył 6 sierpnia 1914 z Pierwszą Kompanią Kadrową w szeregach 3 plutonu. Walczył w Legionach Polskich, a w 1918 będąc w Warszawie uczestniczył w rozbrajaniu oddziałów niemieckich. 1 czerwca 1919 otrzymał awans na podporucznika rezerwy ze starszeństwem i został przydzielony do kadry oficerskiej Oddziału Kawalerii. Podczas wojny polsko-bolszewickiej walczył w 8 Pułku Artylerii Polowej. W 1921 przeszedł do rezerwy, kontynuował przerwane studia we Lwowie, a po ich ukończeniu w 1927 zamieszkał w Sulejówku. Początkowo pracował jako konstruktor w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie, a następnie w Biurze Konstrukcyjnym Broni Pancernej w Warszawie. Po śmierci ojca Artura Ottona Spitzbartha przejął prowadzone przez niego biuro architektoniczne i kontynuował realizację jego projektów, a także sam projektował kamienice i domy jednorodzinne. Podczas mobilizacji jako oficer rezerwy otrzymał przydział do 4 baonu broni pancernej w Brześciu, po 17 września został pojmany przez Armię Czerwoną i uwięziony w Starobielsku. Został rozstrzelany wiosną 1940 podczas jednej z egzekucji w Piatichatkach koło Charkowa. Pośmiertnie został awansowany przez prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego do stopnia kapitana.

Był dwukrotnie żonaty, pierwszą żoną była Maria z Rudzińskich, mieli troje dzieci: Jana, Irenę i Marię. Jako wdowiec ożenił się powtórnie z Heleną Borkowską, którą miał córkę Zofię, druga żona zmarła wkrótce po urodzeniu córki.

Linki zewnętrzne

• Polska Niezwykła "Kamienica Artura Otto Spitzbartha"
• Jerzy S. Majewski "Foksal 13", Gazeta Wyborcza 22 listopada 2007
• Ogrody wspomnień, Artur Jerzy Spitzbarth
• Portal Miasta Sulejówek, Sześć nazwisk wyrytych na sulejóweckiej Tablicy Katyńskiej

Przypisy