Antonios Koutifaris

Ο Τχης (ΠΖ) Αντώνιος Κουτήφαρης (1862 - 1913) ήταν ανώτερος αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού και πεσών του Β’ Βαλκανικού Πολέμου.

Γεννήθηκε στο Βαρούσι της Μάνης. Πατέρας του ήταν ο Αγησίλαος Κουτήφαρης, ράφτης στο επάγγελμα, και μητέρα του η Καλλιόπη Μοσχολέα. Είχε τέσσερις αδερφές (την Φωτούλα, την Ελένη, την Μαρία και την Σταυρούλα) και δύο αδερφούς, τον Κλεομένη (1855-;) και τον Παναγιώτη (1873-;), ο οποίος επίσης σταδιοδρόμησε στον στρατό και έφτασε ώς τον βαθμό του λοχαγού.

Έλαβε μέρος στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Έφτασε στον βαθμό του ταγματάρχη και συμμετείχε στον Β’ Βαλκανικό Πόλεμο ως Διοικητής του 3ου Τάγματος του 9ου Συντάγματος Πεζικού.

Ήταν θείος του ιατρού και πανεπιστημιακού Βασίλειου Κουτήφαρη, ενώ ο πατέρας του ήταν μικρανιψιός του πρώτου Μπέη της Μάνης Τζανέτου Κουτούφαρη.

Στις Ιουνίου 1913 ο Κουτήφαρης τραυματίστηκε θανάσιμα κοντά στον Σιδηροδρομικό Σταθμό του Γαλλικού κατά την διάρκεια της Μάχης του Κιλκίς.

Σύμφωνα με τον μετέπειτα Α/ΓΕΣ Γεώργιο Κοσμά, ο Κουτήφαρης μεταφέρθηκε στο Χειρουργείο της Μπάλτζας, όπου τον επισκέφτηκε ο βασιλιάς και αρχιστράτηγος Κωνσταντίνος. Όταν ο τελευταίος τον ρώτησε σχετικά με την υγεία του, ο Κουτήφαρης αντερώτησε «Νικώμεν, Μεγαλειότατε;» και λαμβάνοντας καταφατική απάντηση, άφησε την τελευταία του πνοή.

Οι τελευταίες στιγμές του Κουτήφαρη ενέπνευσαν την λαϊκή Μούσα. Χαρακτηριστικά είναι μανιάτικα μοιρολόγια, όπως εκείνο που καταγράφει ο Κ.Δ. Κάσσης (βασισμένος στη μαρτυρία της Σ. Μπουκουβαλέα-Τρουπάκη από την Καρδαμύλη), ή εκείνο που παραθέτει ο Δικαίος Βαγιακάκος.

Προτομές του Κουτήφαρη κοσμούν την κεντρική πλατεία του Μελισσοχωρίου και το Πολεμικό Μουσείο του Κιλκίς.