Antoni Murawski

Antoni Murawski (ur. 13 października 1895 w Szabinie koło Augustowa, zm. 1943) – sierżant piechoty Wojska Polskiego, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 13 października 1895 w Szabinie niedaleko Augustowa, w rodzinie Stanisława i Marianny z Rusziewiczów. Od czerwca 1919 jako ochotnik w 41 pułku piechoty, z którym walczył pod Kijowem, Grodnem, Lidą, Sejnami. Odznaczony za atak na Skorodno 22 czerwca 1920 Orderem Virtuti Militari. Po agresji ZSSR ukrywał się, poszukiwany przez NKWD. W 1943 aresztowany przez tajną policję niemiecką i rozstrzelany. Żonaty z Zofią Czeborską, miał 6 dzieci.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 824
• Krzyż Niepodległości z Mieczami

Uwagi

• Możliwe że jest pomyłka w nazwie miejscowości urodzenia i chodzi o miejscowość Sztabin gdzie Antoni Murawski do 1939 roku prowadził sklep tytoniowy.
• Na stronie 41 pp w wyliczeniu żołnierzy odznaczonych Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari za wojnę 1918–1921 zapisano pod nr 25 – plut. Antoni Morawski.

Przypisy

Bibliografia

• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
• Ludwik Smoleń: Zarys historii wojennej 41-go Suwalskiego Pułku Piechoty imienia Marszałka Józefa Piłsudskiego. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.