Antoni Hofer

Antoni Hofer (ur. ok. 1820, zm. ok. 1880) – fortepianomistrz, majster cechowy.

Od ok. 1845 r. przebywał w Warszawie, kiedy przez małżeństwo z Magdaleną z Hildtów, wdową po J. Männlingu, przejął wytwórnie fortepianów i prowadził ja pod własnym nazwiskiem, ul. Elektoralna 795. W 1846 r. uzyskał trzyletni patent na ulepszenie mechaniki angielsko-wiedeńskiej. Około jednej trzeciej produkcji było eksportowane do Rosji. Na wystawie warszawskiej w 1857 r. prezentował fortepiany z mechaniką angielską i wiedeńską, za które uzyskał pochwałę. Na początku 1866 wytwórnia wyprodukowała swój 1000. instrument; rocznie produkowano ok. 102 instrumentów. W 1870 r. fortepian koncertowy Hofera z mechaniką systemu Erarda (z podwójną repetycją) i fortepian gabinetowy z mechaniką systemu Pleyela zyskały na wystawie w Petersburgu medal srebrny i uznanie znawców, którzy ocenili je wyżej od oryginalnych instrumentów Erarda i Pleyela. W 1873 r. na wystawie w Wiedniu fortepian koncertowy Hofera nagrodzono medalem zasługi; eksponowano tam również fortepian salonowy. W 1879 r. po pożarze 28 grudnia przeniesiono zakład na ul. Orląt 4. Ogółem wytwórnia zbudowała ponad 2500 fortepianów i pianin. Około 1880 fabrykę przejął J. Hildt. Do dziś zachowało się wiele instrumentów w zbiorach prywatnych i muzealnych.

Numery seryjne produkcji:

ok. 1860 r. – 427

ok. 1863 r. – 722

ok. 1864 r. – 839

ok. 1865 r.- 999

ok. 1867 r.- 1157

ok. 1869 r. – 1300

ok. 1872 – 3 r. – 1746

ok. 1875 – 6 r. – 2291

ok. 1879 r. – 2593

ok. 1880 r. – 214 (J. Hildt)

Na podstawie książki B. Vogla „Historia muzyki polskiej” tom X „Fortepian polski”

Linki zewnętrzne

• Fortepiany Antoniego Hofera zachowane w polskich muzeach (Fortepian w zbiorach polskich)