Antoni Bronislaw Stadnicki

Antoni Bronisław Stadnicki herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. 5 lipca 1874 w Wielkiej Wsi, zm. 29 listopada 1906 w Kairze) – polski ziemianin, podróżnik, literat, dyplomata w służbie austro-węgierskiej.

Był synem Jana Stadnickiego i Bogumiły z domu Łubieńskiej. Miał rodzeństwo:

• Andrzeja (ok. 1872–1916)
• Bogumiłę (ok. 1872–1933)
• Marię Kunegundę (1876–1910, późniejszą Mańkowską)
• Bernarda (1879–1904), oficera armii belgijskiej
• Joannę Krystynę (1879–1923), późniejszą żonę Jana Stadnickiego (1879–1923), która odziedziczyła Wielką Wieś
• Jana Krzysztofa (ur. w 1881, zmarłego w dzieciństwie).

Nie założył rodziny.

Po ukończeniu studiów w Akademii Orientalnej w Wiedniu (1892–1897) rozpoczął służbę dyplomatyczną. Pracował kolejno: w Sarajewie (jako elew konsularny w latach 1897–1898), w Tangerze (gdzie otrzymał nominację na konsula), w Meksyku (w latach 1902–1903) i Kairze (jako chargé d’affaires od 1903 roku).

Był autorem wielu reportaży ze swoich podróży.

Został pochowany w grobowcu rodzinnym w Wojniczu. W tamtejszym kościele znajduje się poświęcone mu epitafium.

• Stadnicki Antoni Bronisław. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 41: Stachoń Roman – Stahr Jan. Warszawa – Kraków: Polska Akademia Nauk – Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla, 2002, s. 378–379. ISBN 83-88909-02-9.
• Antoni Bronisław Stadnicki w Wielkiej genealogii Minakowskiego. [dostęp 2012-11-03].

• Publikacje Antoniego Bronisława Stadnickiego w bibliotece Polona