Andrzej Morawski

Andrzej Morawski (ur. 14 września 1901 w Szczytach, zm. 30 września 1966 w Warszawie) – podoficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Michała (rolnika) i Marii z domu Jaworskiej.

W roku 1917 ukończył szkołę ludową w Brzeźcach i z początkiem listopada 1918 roku wstąpił w Białobrzegach do Polskiej Organizacji Wojskowej. W dniu 11 listopada 1918 r. został wcielony do odrodzonego Wojska Polskiego i otrzymał przydział do 24 pułku piechoty, wchodzącego w skład 2 Dywizji Piechoty Legionów. W szeregach tegoż pułku uczestniczył w wojnie z bolszewikami, walcząc w ramach Frontu Litewsko-Białoruskiego. Awansowany do rangi kaprala. Odznaczył się w dniu 11 lipca 1920 roku, kiedy to na jednej z ulic Mińska Litewskiego wyniósł spod nieprzyjacielskiego ognia ciężko rannego kolegę. Za ten czyn został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. Nadanie to zostało następnie potwierdzone dekretem Wodza Naczelnego marszałka Józefa Piłsudskiego L.11430 z 19 lutego 1922 roku (opublikowanym w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 18 z dnia 26 czerwca 1922 roku). W dniu 25 lutego 1921 roku został przeniesiony do rezerwy.

Od kwietnia 1922 roku znalazł zatrudnienie przy odbudowie Zamku Królewskiego w Warszawie, a z początkiem kwietnia 1924 r. został przewodnikiem po tymże zamku. W czasie okupacji niemieckiej uczestniczył w ratowaniu zgromadzonych na Zamku dzieł sztuki. Po zakończeniu II wojny światowej pozostał w stolicy i pracował w Instytucie Historii Sztuki Polskiej Akademii Nauk na stanowisku technika. Zmarł w Warszawie i pochowany został na tamtejszym Cmentarzu Bródnowskim.

Andrzej Morawski był żonaty, a jego dziećmi byli: Zbigniew, Joanna i Wiesława.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Nr 2042

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
• Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z lat 1920–1937. [dostęp 2020-02-11].
• Józef Pałac: Zarys historji wojennej pułków polskich 1918–1920. 24 Pułk Piechoty. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1930. [dostęp 2020-02-11].