Andrzej Gąsienica Daniel

Andrzej Gąsienica Daniel (ur. 13 marca 1932 w Zakopanem, zm. 31 sierpnia 1991 tamże) – polski narciarz, skoczek narciarski, olimpijczyk z Cortiny d’Ampezzo 1956. Syn Antoniny, z domu Karpiel Chrobak i Andrzeja Gąsienicy Daniela, były rekordzista Polski w długości skoku. Brat Heleny, Józefa, Marii i Franciszka. Brał udział w wyścigach motocyklowych. Mistrz Sportu.

Przebieg kariery

Gąsienica Daniel początkowo uprawiał narciarstwo w klubie Wisła-Gwardia Zakopane. Podczas skoku prowadził szeroko narty, co przypominało obecny styl „V”. Jednym z jego osiągnięć było wówczas zdobycie Pucharu Karkonoszy.

W 1952 znalazł się w grupie sportowców, którzy mieli reprezentować Polskę na igrzyskach olimpijskich w Oslo, jako rezerwowy, ale z uwagi na kontuzję odniesioną na treningu nie wystąpił w zawodach. W 1955 zdobył złoty medal mistrzostw Polski, ex aeuqo z Antonim Wieczorkiem.

W 1956 zajął drugą pozycję w krajowych eliminacjach olimpijskich na Wielkiej Krokwi, za Romanem Gąsienicą-Sieczką. Na włoskiej olimpiadzie w pierwszej serii osiągnął 78 m i zajmował siódme miejsce. Podczas drugiej próby nie był skoncentrowany, spóźnił wybicie, wylądował na 74,5 m i spadł na 20. lokatę. W tym samym roku wziął jeszcze udział w próbie bicia rekordu Krokwi (wynosił on wówczas 88 m), którą zainicjował Stanisław Marusarz. Daniel wylądował na 92,5 m. W drugim skoku przeskoczył skocznię, osiągając 98 m, lecz podparł lądowanie. Rekordzistą, z rezultatem 93,5 m, został Gąsienica-Sieczka.

W 1957 polscy skoczkowie pojechali na zawody do Planicy. Konkurs w Jugosławii zwyciężył reprezentant NRD, Helmut Recknagel. Daniel ustanowił rekord Polski, skacząc 113,5 m. Zaraz potem pobił go Władysław Tajner. W jednym z kolejnych skoków, oddanym przy silnym wietrze, Daniel wylądował na głowie, doznając wstrząsu mózgu, pęknięcia obojczyka i wybicia barku. Rehabilitacja trwała pół roku.

W sezonie 1957/58 był trzeci w konkursie w Klingenthal. Na mistrzostwach Polski był 10. Wziął też udział w 6. Turnieju Czterech Skoczni, w którym uplasował się na 15. miejscu. Był też 4. w konkursie w Szczyrku, 2. w Davos, 3. w Zurychu, 7. w Harrachovie, a w Gstaad wygrał Puchar Marszałka Montgomerego, odbywający się w silnej, międzynarodowej obsadzie. Zajął też trzecie miejsce w Memoriale Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny. Mimo to, nie znalazł się w kadrze na mistrzostwa świata w Lahti. Na zakończenie sezonu wygrał konkurs w Planicy.

Wkrótce Daniel zmienił klub i przeniósł się do WKS Zakopane. Nie osiągał już wartościowych wyników, głównie ze względu na łatwo odnawiający się uraz barku i w 1961 zakończył karierę.

Mieszkał w Zakopanem na Krzeptówkach, miał córkę Barbarę. W latach 80. doznał jednostronnego paraliżu ciała. Często brakowało mu środków do życia. Zmarł w 1991, pochowany został na Nowym Cmentarzu.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Starty A. Gąsienicy Daniela na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Turniej Czterech Skoczni

Mistrzostwa Polski

• mistrz Polski: 1955

Przypisy

Bibliografia

• Leksykon olimpijczyków polskich 1924–2006, Fundacja Dobrej Książki, ​ISBN 978-83-86320-10-3​, str. 594
• Polski Komitet Olimpijski: Andrzej Gąsienica Daniel – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl (pol.). www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-07-12].
• Wojciech Szatkowski: GĄSIENICA-DANIEL Andrzej: Fighter spod tatrzańskich regli... (pol.). Skijumping.pl, 2006-05-31. [dostęp 2012-01-29].