Alfons Walicki

Alfons Walicki (ur. 1806?, zm. 24 października 1858 w Charkowie) – polski tłumacz z języków klasycznych.

Życiorys

Urodził się w 1806 na Litwie. Nauki pobierał na Uniwersytecie Wileńskim, gdzie był uczniem Ernesta Grodka. Był beneficjentem funduszu utworzonego przez Michała Walickiego dla młodych ludzi noszących nazwisko Walicki. W 1828 dostał skierowanie do Akademii Nauk w Petersburgu i w 1833 uzyskał w Cesarskim Uniwersytecie Dorpackim stopień doktora filozofii.

Był członkiem dorpackiej korporacji akademickiej Konwent Polonia.

Dostał skierowanie do Charkowa i na tamtejszym uniwersytecie wykładał język grecki i łaciński. Zanim opanował wystarczająco język rosyjski wykłady prowadził po łacinie. Był autorem przekładów m.in. Ajschylosa, Sofoklesa, Eurypidesa, jak i części I Fausta J.W.Goethego. Był osobą towarzyską i otwartą stąd też był lubianym wykładowcą i miał duży autorytet wśród studentów.

W 1837 ożenił się z Emilią z domu Rozenek i mieli sześcioro dzieci. Prowadzili wspólnie pensjonat dla studentów.

Zmarł niespodziewanie 24 października 1858.

Przypisy

Bibliografia

• S. Orgelbrand: Encyklopedia Powszechna. T. XXVI. Warszawa: S. Orgelbrandt, 1867, s. 340. [dostęp 2021-01-09]. (pol.).

• Artur Kijas. Uczeni wileńscy na Uniwersytecie Charkowskim w pierwszej połowie XIX wieku. „Biuletyn Historii Wychowania”. nr 5/6 (27-42), s. 34, styczeń 1997. DOI: 10.14746/bhw.1997.5.6.4. [dostęp 2021-01-15]. (pol.). 

Linki zewnętrzne

• Alfons Walicki – rękopisy w bibliotece Polona