Aleksander Sawiuk

Życiorys

W 1900 zdał egzamin dojrzałości w seminarium męskim w Stanisławowie. Ukończył studia prawnicze uzyskując tytuł naukowy doktora. W okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej został adwokatem przy C. K. Sądzie Powiatowym w Sanoku, własną kancelarię adwokacką otworzył w 1908. W 1911 był członkiem rady dyscyplinarnej przemysko-samborskiej Izby Adwokatów. Na początku XX wieku był członkiem dyrekcji Towarzystwa Wzajemnego Kredytowego „Beskid” (Obszczestwo Wzaimnoho Kredytu „Beskid”) działającego w budynku przy ul. Tadeusza Kościuszki). Zamieszkiwał w Sanoku, a jego mieszkanie zostało okradzione na początku 1913. Był żonaty.

W Sanoku był jednym z przywódców stronnictwa o charakterze moskalofilskim oraz działaczem organizacji pod nazwą Russkij Torhowyj Dom. Po włączeniu gminy Posada Sanocka do Sanoka w 1910 był członkiem rady przybocznej. Bez powodzenia ubiegał się o mandat posła Sejmu Krajowego Galicji we Lwowie startując w IV kurii (gminy wiejskie): 6 września 1910 jako kandydat środowiska staroruskiego w wyborach uzupełniających o mandat po dr. Jewhenie Ołesnyckim w IX kadencji w okręgu nr 33 Stryj zdobył 45 głosów i uległ kandydatowi ukraińskiemu Jewhenowi Petruszewyczowi z partii Trylowskiego (126 głosów), w 1913 w wyborach do X kadencji w okręgu nr 24 Sanok zdobył 57 głosów i uległ Janowi Potockiemu (140 głosów). Był członkiem rady c. k. powiatu sanockiego wybierany w 1912, 1914 z grupy gmin wiejskich. Został wybrany zastępcą sędziego przysięgłego przy C. K. Sądzie Obwodowym w Sanoku na rok 1914. Podczas I wojny światowej i pierwszej okupacji Sanoka przez armię carską, był w grupie działaczy moskalofilskich prowadzących agitację prorosyjską. U kresu wojny został przewodniczącym Powiatowej Ruskiej Rady w Sanoku, wchodzącej w skład proklamowanej w grudniu 1918 Ruskiej Ludowej Republiki Łemków. W okresie istnienia II Rzeczypospolitej w 1924 subskrybował akcje założonego wówczas Banku Polskiego.

Przypisy