Aleksander Grabowski

Aleksander Grabowski pseud. Termit (ur. 1 sierpnia 1923 w Sieprawicach, zm. 13 września 1984 w Warszawie) – generał dywizji Wojska Polskiego, doc. dr inż.

Życiorys

W 1939 ukończył gimnazjum w Lublinie. W marcu 1943 wstąpił do Batalionów Chłopskich pod pseud. „Termit”. Brał udział w akcjach sabotażowych i dywersyjnych. Od sierpnia 1944 służył w WP. W 1945 skończył oficerską szkołę artylerii w Toruniu. Od 1946 dowódca plutonu w Lesznie. W 1947 zdał eksternistycznie maturę w liceum w Lesznie. Od sierpnia 1950 dowódca baterii w pułku artylerii przeciwlotniczej. 1 kwietnia 1951 został dowódcą 94 pułku artylerii przeciwlotniczej w Warszawie. 1955 – 1956 na szkoleniu kursu akademickiego w Leningradzie. Od 1959 był zastępcą szefa Inspektoratu Artylerii OPL OK.

Jako uczestnik kursu – przeszkolenia na zestawy rakietowe średniego zasięgu w miejscowości Ułan Ude w byłym ZSRR od 2 lutego do 18 czerwca 1959 roku był jednym z pionierów przezbrajania polskich jednostek obrony przeciwlotniczej.

Od 13 października 1957 do 25 listopada 1959 w stopniu pułkownika dowodził 1 Śląską Brygadą Rakietową Obrony Powietrznej, a w latach 1959 – 1963 – Ośrodkiem Szkolenia Specjalistów Artylerii (później Centrum Szkolenia Specjalistów Artylerii i Radiotechniki), którego był pierwszym komendantem. W latach 1969 – 1972 zastępca dowódcy Wojsk Obrony Powietrznej Kraju ds. techniki i zaopatrzenia, a następnie wieloletni komendant Wojskowej Akademii Technicznej.

W 1983 roku wyróżniony wpisem do Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich jako komendant WAT w Warszawie, którą kierował w latach 1972–1984. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym na Powązkach (kwatera B4-7-2).

Według materiałów zgromadzonych przez Instytut Pamięci Narodowej był tajnym współpracownikiem Informacji Wojskowej. Nosił pseudonim „Katiusza”. Został zwerbowany w 1950 r. w Oficerskiej Szkole Artylerii Obrony Przeciwlotniczej.

Awanse

• generał brygady - 1971
• generał dywizji – 1977

Odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy I klasy (1982)
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1975)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1968)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1963)
• Złoty Krzyż Zasługi (1958)
• Srebrny Krzyż Zasługi (1947)
• Krzyż Partyzancki (1958)
• Medal „Za udział w walkach o Berlin” (1970)
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1968)
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1973)
• Srebrny Medal Za zasługi dla obronności kraju
• Brązowy Medal Za zasługi dla obronności kraju
• Medal 100 lat ruchu robotniczego w Polsce (1982)
• Medal 60 Lat Sił Zbrojnych ZSRR (1979)
• Medal „Za umacnianie braterstwa broni” (ZSRR)

Oraz odznaki i inne medale.

• R-z personalny Nr 00326 MON z dnia 7 sierpnia 1959 r.
• H. P. Kosk, Generalicja Polska, tom I, Wydawnictwo Ajaks, Warszawa - Pruszków, 1999
• J. Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. I: A-H, Toruń 2010, s. 469-471.

Przypisy