Adam Masztalerz

Adam Jakub Masztalerz (ur. 25 lipca 1925 we Lwowie, zm. 3 grudnia 2004 we Wrocławiu) – polski lekarz dentysta i ortodonta, nauczyciel akademicki.

Życiorys

W 1941 po zajęciu Lwowa przez wojska III Rzeszy najpierw pracował jako sprzedawca w domu towarowym „Kaufhaus des Ostend”, a następnie jako robotnik fizyczny w obozie „Baudienstu”. W lipcu 1944 jako żołnierz Armii Krajowej brał udział w akcji wyzwolenia Lwowa – „Burza”. Jesienią 1944 został wcielony w szeregi Wojska Polskiego jako żołnierz II Armii walczył na ziemi łużyckiej. W grudniu 1946 wraz ze swoimi rodzicami zamieszkał w Bytomiu. W 1947 przeniósł się do Wrocławia, gdzie ukończył szkołę średnią, a w 1952 ukończył studia lekarsko-dentystyczne na Akademii Medycznej we Wrocławiu. Jeszcze podczas studiów pracował w Państwowym Liceum Techniki Dentystycznej we Wrocławiu i jako wolontariusz w Katedrze Protetyki Akademii Medycznej, a od 1950 r. został zatrudniony na etacie zastępcy asystenta w tej katedrze. Po studiach nakazem pracy został skierowany do Gryfowa Śląskiego, gdzie do 1955 r. pracował kolejno w przychodni rejonowej i jako społeczny inspektor stomatologii dla powiatu lwóweckiego. W 1956 został zatrudniony jako asystent w Zakładzie Ortodoncji Katedry Protetyki Akademii Medycznej we Wrocławiu, a w 1963 r. objął kierownictwo zakładu, zaś w 1965 r. kierownictwo katedry i pozostał na tym stanowisku do 1995 r.

Stopień doktora dentystyki uzyskał w 7 czerwca 1961 na podstawie rozprawy „Zmienność stłoczeń zębów u człowieka”, docentem mianowano go w 1963 r. Przewodniczący Rady Państwa 4 stycznia 1973 nadał tytuł profesora nadzwyczajnego nauk medycznych, zaś w 1980 r. przyznano mu tytuł profesora zwyczajnego. W Akademii Medycznej we Wrocławiu sprawował funkcje m.in. zastępcy dyrektora Instytutu Stomatologii, od 1975 r. kierownika Oddziału Stomatologicznego, prodziekana Wydziału Lekarskiego oraz w latach 1984–1987 prorektora ds. nauki.

Prowadził badania ewolucyjne zmian narządu żucia oraz ich wpływu na powstawanie stłoczeń zębów, norm morfologicznych u dzieci i młodzieży, opracował wskaźnik nosowo-szczękowego i pierwszą polską mapę częstości wad zgryzowych. Autor 16 monografii, 268 publikacji, promotor 16 prac doktorskich i opiekun 1 habilitacji.

Zmarł w 2004 r. i został pochowany na cmentarzu św. Wawrzyńca.

Odznaczenia [3]

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Srebrny Krzyż Zasługi
• Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały”
• Medal „Za udział w walkach o Berlin”
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
• Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk
• odznaka Armii Krajowej za udział w akcji „Burza”
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Brązowy i dwukrotnie Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Medal Komisji Edukacji Narodowej
• złota odznaka „Za wzorową pracę w służbie zdrowia”
• srebrna i złota Odznaka „Zasłużony Działacz LOK”
• Odznaka Grunwaldzka
• tytuły „Zasłużony dla Dolnego Śląska”, „Zasłużony dla Województwa Wrocławskiego i Miasta Wrocławia”
• tytuł „Zasłużonego Nauczyciela”

Przypisy